به گزارش مشرق به نقل از یورو نیوز، دونالد ترامپ، رئیس جمهوری ایالات متحده که دو سال پیش از طرح خود برای سازش میان رژیم اسرائیل و فلسطینی‌ها در خاورمیانه سخن گفته بود، روز پنجشنبه اعلام کرد جزئیاتی را دربارهٔ رویکرد این طرح آشکار خواهد کرد. این متن نگاهی دارد به مهمترین نکاتی که طرح صلح رئیس جمهوری آمریکا با آنها روبروست.
بیشتر بخوانید:
عطوان: ناامیدی از رژیم‌های عربی و ابومازن در تقابل با معامله قرن
مسائل کلیدی شامل چه مواردی می‌شوند؟
-وضعیت بیت‌المقدس، از جمله بناهای تاریخی و اماکن مقدس آن برای مسلمانان، یهودیان و مسیحیان
-تعیین مرزی که دو طرف با آن موافق باشند
-یافتن تدابیری امنیتی که اسرائیل را از حملات احتمالی فلسطینی‌ها و همسایگان مخاصم آسوده‌خاطر کند
-رسیدگی به تقاضای استقرار دولت فلسطینی در مناطق اشغالی، یعنی کرانهٔ باختری رود اُردن، نوار غزه، و شرق بیت‌المقدس که اسرائیل آنها را در جریان جنگ سال ۱۹۶۷ تصرف کرد
-یافتن راه‌حلی برای گرفتاری میلیون‌ها آواره و پناهجوی فلسطینی
-انجام هماهنگی‌هایی برای آنکه بتوان منابع طبیعی محدود منطقه از جمله آب شیرین را منصفانه تقسیم کرد
فلسطینی‌ها خواستار آن هستند که اسرائیل شهرک‌سازی‌اش را در کرانهٔ غربی اردن و نیز شرق بیت‌المقدس متوقف کند. بیش از ۴۰۰ هزار اسرائیلی در میان ۳ میلیون فلسطینیِ ساکن کرانهٔ غربی جای اقامت دارند و ۲۰۰ هزار واحد مسکونی اسرائیلی هم در شرق اورشلیم برپا شده است.
برنامهٔ سازش خاورمیانه، ولی حالا چرا؟
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری ایالات متحده و بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل دوستان نزدیک اند و روابط دو کشور در اوج است.
این دو تن هر دو در خانه مشکل دارند؛ ترامپ احتمالاً می‌خواهد حواس همه را از دادگاه استیضاحش پرت کند و نتانیاهو هم از دو ماه پیش به فساد مالی متهم شده است. هر دوی آنها مدعی شده‌اند هیچ تخلفی نکرده‌اند.
ترامپ چندبار اجرای طرح خاورمیانهٔ خود را به تعویق انداخته تا مشکلی در انتخابات نتانیاهو پیش نیاید، چون ممکن است با اجرای این طرح اسرائیل نیازمند دادن امتیازاتی باشد.
اما حالا ترامپ خود در مقطع حساس پیش از انتخابات است و نمی‌ارزد که صبر پیشه کند تا معلوم شود نخست‌وزیر بعدی اسرائیل کیست و چه می‌خواهد.
راه حل ترامپ برای حل بحران اسرائیل و فلسطین چیست؟
معامله یا توافق قرن طرحی است چند ده برگی که کلیات سیاسی آن تا کنون سری مانده است.
آن دسته از فلسطینی‌ها و اعرابی که توضیحات کلی دربارهٔ این طرح دریافت کرده‌اند نگران‌اند که این طرح بخواهد فلسطینی‌ها را تطمیع کند تا با اشغال اسرائیل کنار بیایند.
این کار می‌تواند مقدمه‌ای باشد که اسرائیل نیمی از کرانهٔ باختری و اکثر درهٔ اُردن را با خاک حاصلخیزش ضمیمهٔ سرزمین خود کند.
فلسطینی‌ها می‌گویند درهٔ اُردن که حدود ۳۰ درصد از کرانهٔ غربی را تشکیل می‌دهد سهمی کلیدی در دولت آیندهٔ فلسطین دارد و خوراک‌رسانِ کرانهٔ باختری و سرزمین‌های آن‌سوی مرز اُردن است.
شاید با توجه به پیشینهٔ تجاری ترامپ و دامادش جرد کوشنر، طراح اصلی این برنامه، آنچه در ماه ژوئن گذشته در بحرین انجام شد فاز اول این طرح صلح بوده باشد، یعنی طلب ۵۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری برای تقویت اقتصاد فلسطینی‌ها و همسایه‌های عرب‌شان. چنین کاری یعنی اتخاذ یک رویکرد تماماً اقتصادی برای کشمکشی که ریشه‌های عمیق مذهبی و سیاسی دارد.
کوشنر تأکید کرد که رویکرد او برای فلسطینی‌ها شکوفایی اقتصادی و برای اسرائیل امنیت به بار می‌آورد.
بخت‌های موفقیت این طرح کدامند؟
آخرین گفتگوهای صلح اسرائیل و فلسطین در سال ۲۰۱۴ به بن‌بست رسید، آن‌هم در حالیکه موانعی نظیر توسعهٔ شهرک‌های اسرائیلی، قدرت‌گیری حماس در نوار غزه و بی‌اعتمادی طولانی‌مدت، سختی مذاکره را دو چندان کرده است.
آنچه در این میانه کمتر کسی از آن سخن می‌گوید راه‌حل بین‌المللیِ داشتنِ دو دولت در این سرزمین است، یعنی یک دولت رسمی فلسطینی در همسایگی دولت اسرائیل.
سازمان ملل و اکثریت کشورهای جهان حامی این طرح بوده‌اند و همواره آن را اساس هرگونه طرح صلح بعدی برشمرده‌اند.
اما دولت ترامپ یکباره از سیاست چند دهه‌ای آمریکا در این زمینه پا پس کشید و مایک پمپئو سال گذشته اعلام کرد که کشورش شهرک‌های اسرائیلی در کرانهٔ باختری را «ناسازگار با قانون بین‌الملل» نمی‌داند.
درحالیکه فلسطینی‌ها و اکثریت جامعهٔ بین‌الملل این شهرک‌ها را غیرقانونی می‌دانند، اسرائیل مدعی است که به دلایل تاریخی، دینی و سیاسی با این سرزمین‌ها پیوند عمیق دارد و امنیتش نیز به حفظ آنها وابسته است.
آیا ایالات متحده می‌تواند میانجیِ مورد اعتمادی باشد؟
نتانیاهو روز چهارشنبه دعوت به دیدار از کاخ سفید را «شادمانه» پذیرفت، دیداری که در آن بنا بود جنبه‌های سیاسی طرح صلح خاورمیانه اعلام شود. وی گفت: «فکر می‌کنم رئیس جمهور ترامپ به‌دنبال آن است که صلح و آرامشی را به اسرائیل بدهد که این کشور شایستهٔ آن است.»
اما محمود عباس رئیس تشکیلات خودگران فلسطینی اعلام کرد دیگر نمی‌توان واشنگتن را میانجیِ معتمدی به‌شمار آورد. این سخنان او یادآور تصمیمات سالهای اخیر ترامپ در این مورد بود که اسرائیلی‌ها را سر ذوق آورد اما فلسطینی‌ها را خشمگین و افسرده کرد.
کارهایی نظیر به‌رسمیت شناختن اورشلیم (بیت‌المقدس) به عنوان پایتخت اسرائیل، انتقال سفارت آمریکا از تل‌آویو به این شهر و دریغ کردن صدها میلیون دلار کمک بشردوستانه از فلسطینی‌ها، کمک‌های بشردوستانه‌ای که قطع آنها، به شکل اهرم فشاری برای بازگردندان فلسطینی‌ها به پای میز مذاکره دیده می‌شود.
۲۰:۲۴ - ۱۳۹۸/۱۱/۰۵
